Jesteś tutaj: Start
GETTO WE LWOWIE
UTWORZENIE GETTA I WARUNKI BYTOWE
Getto we Lwowie powstało jesienią 1941 roku. 18 września 1941 r. gubernator Karl Lasch miał wydać decyzję o utworzeniu dzielnicy żydowskiej. Według innych źródeł decyzja o jego utworzeniu miała zapaść 7 września, 8 października lub nawet 8 listopada. Ludność żydowska miała się tam przenieść do 15 grudnia 1941 roku. Na getto przeznaczono rejon w północno-zachodniej części miasta, na Zamarstynowie i Kleparowie. Kilka miesięcy później, w sierpniu 1942 r., obszar getta został ograniczony. Jego nowe granice wyznaczały: od wschodu – ul. Zamarstynowska, od południa – nasyp kolejowy prowadzący od mostu na Zamarstynowskiej doTetmajera, od zachodu – ul. Tetmajera a od północy – budynek przy ul. Zamarstynowskiej 105.
ZBRODNICZE BOMBARDOWANIE WIELUNIA
II WOJNA ŚWIATOWA BYŁA WYMIERZONA W CYWILÓW
Według wielu historyków to właśnie Wieluń, nie Westerplatte jako pierwszy padł ofiarą niemieckiej agresji w czasie II wojny światowej. Bombardowanie Wielunia to symbol wojny totalnej, wymierzonej nie tylko we wrogie wojska, ale i bezpośrednio w cywilów. W zupełnie bezbronnym mieście bomby spadły m.in. na szpital, kościół i synagogę.
Czytaj więcej: ZBRODNICZE BOMBARDOWANIE WIELUNIA II WOJNA ŚWIATOWA BYŁA WYMIERZONA W CYWILÓW
ZAGŁADA POLAKÓW I ŻYDÓW WE LWOWIE
Bezpośrednio po wkroczeniu Niemców do Lwowa po 22 czerwca 1941 roku błyskawicznie utworzona policja ukraińska z batalionem ukraińsko - niemieckim „Nachtigall”, wraz z żołnierzami Wehrmachtu (to nieprawda, że tylko SS i Gestapo mordowało Polaków i Żydów) urządziła w lwowskim więzieniu Brygidki kilkuset Żydom i Polakom makabryczną krwawą łaźnię. To wydarzenie miało swą prehistorię. Wkrótce po 22 czerwca 1941 roku, wśród lwowskich bolszewików wybuchła panika i wielu z nich w popłochu uciekło na wschód. Po kilku dniach opamiętali się i niektóre władze, zwłaszcza część wojska, milicja i NKWD powróciły. Można więc mówić o drugiej okupacji Lwowa. Okres pod koniec 1944 roku historycy uważają za początek drugiej okupacji Lwowa przez Sowietów, praktycznie zaś była to jednak trzecia okupacja sowiecka miasta Lwowa.
GETTO W OTWOCKU
Było drugim co do wielkości gettem w dystrykcie warszawskim. W ciągu dwóch lat przez getto przeszło ok. 12 tys. Żydów. Teren getta był zamknięty od strony wschodniej torem kolejowym, od południa bazarem. Od północy obszar dzielnicy graniczył z gminą Falenica (miejscowość Świder), zachodni jej kraniec wyznaczał tor kolejki wąskotorowej.Getto zostało zlikwidowane 19 sierpnia 1942 r. Do obozu zagłady w Treblince wywieziono ok. 7 tysięcy zamieszkujących je Żydów, a kilka tysięcy zamordowano na miejscu.
UTWORZENIE GETTA
Na podstawie zarządzenie starosty (Kreishauptmanna) powiatu warszawskiegoz 26 września 1940 r. nakazano „oczyszczenie od Żydów” części Śródborowa i Soplicowa. Przesiedlenie należało przeprowadzić do 16 października 1940 r. Getto utworzono obwieszczeniem starosty powiatowego z dnia 4 listopada 1940 r, na podstawie którego powstały żydowskie dzielnice mieszkaniowe: mieszkaniowa i kuracyjna. Żydzi musieli się do nich przenieść do 1 grudnia 1940 r.
GETTO MIESZKANIOWE
Getto mieszkaniowe składało się z dwóch części przedzielonych torami kolejowymi. Na terenie tzw. getta miasteczkowego (po prawej stronie torów licząc od Warszawy) mieściły się: bazar, dwie bożnice, plac targowy oraz sanatorium Marpe. Na terenie getta środkowego mieścił się m.in. posterunek kolaborującej z Gestapo policji żydowskiej (Ghetto Polizei) oraz ośrodek Towarzystwa Ochrony Zdrowia Ludności Żydowskiej (TOZ).
Do żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej mieli prawo przenieść się wszyscy Żydzi -– stali obywatele Otwocka, jak i uchodźcy przybyli do dnia 25 marca 1940 r., a więc ci, którzy przebywali w mieście od 6 miesięcy.
GETTO W STANISŁAWOWIE
Stanisławów, założony 7 maja 1662 roku na miejscu wsi Zabłotowo, na terenie włączonym w XIV wieku do Polski, przez Andrzeja Potockiego. Lokację zatwierdził król Jan Kazimierz 14 sierpnia 1663 r. we Lwowie. Pierwotnie pomyślany jako twierdza do obrony Rzeczypospolitej przed najazdami Tatarów. Potoccy ze Stanisławowa uczynili jedną z siedzib swojego rodu i nadali miastu herb ozdobiony rodowym herbem Potockich "Pilawa".